HET INTERIEUR

Als we de kerk binnenkomen vanuit de hal, dan is de eerste indruk dat we een sober ingerichte kerk betreden. Aan de linkerkant (de Noordzijde) bevinden zich twee grote houten herenbanken, een open en een grote drievoudige bank met overkapping. Beide banken zijn gemaakt in het begin van de 17^e eeuw. Ook de overkapte preekstoel stamt uit die periode, deze is voorzien van fraai houtsnijwerk.

Als we de blik omlaag richten dan zien we een onregelmatige vloer die voor een groot gedeelte bestaat uit estrikken, in kleur gebakken en geglazuurde tegels, waar de glazuurlaag deels van is afgesleten. Tussen de estrikken bevinden zich tal van grafstenen uit verschillende periodes.

De meest in het oog springende grafsteen ligt vlak voor het altaar. Hieronder bevindt zich de grafkelder van ritmeester Johannes Nauta van Heesens uit 1668. Naast deze betrekkelijk recente grote steen, vinden we er ook veel oudere grafstenen die soms bedekt zijn met runentekens.

Kijken we naar boven dan zien we een hoog groengeschilderd houten tongewelf. Dit tongewelf vormt de scheiding tussen de kerkruimte en het leistenen schuine dak.

In het koor staat een gereconstrueerd altaar met een originele altaarsteen. De rechthoekige nissen in de noord-, oost- en zuidzijde van het koor zullen als opbergruimte dienstgedaan hebben.

Historie

Aan het begin van de vorige eeuw zag de kerk er nog heel anders uit. De hoge witte wanden waren voorzien van houten lambriseringen. Aan de zuidzijde achter de preekstoel bevonden zich de vrouwen banken en midden in het pad stond een oliekachel. Het houten bord met de eenhoorns dat we op de foto in het koor zien hangen, bevindt zich nu aan de houten scheidingswand, onder het orgel. Op de tweede foto is duidelijk te zien dat tussen de preekstoel en het koor nog vrouwenbanken waren geplaatst.

Het interieur heeft bij de restauratie van 1954 een metamorfose ondergaan. Toen zijn zowel de mannenbanken langs de noordmuur, de vrouwenbanken tegen de zuidmuur als het doophek verdwenen. Het heeft wel tot gevolg gehad dat de kerk meer dan de andere dorpskerken in de omgeving een middeleeuwse sfeer ademt.